Κάθε γενιά παραδίδει στην επόμενη έναν κόσμο, μια πραγματικότητα, τελείως διαφορετική από αυτήν που έλαβε πο πριν, με αποτεέλεσμα την εξέλιξη της ζωής. Η νέα (εμείς στην προκειμένη περίπτωση..) γενιά βλέπει και αναγνωρίζει τα λάθη της προηγούμενης, αν και συχνά δεν βλέπει τις αλλαγές που έγιναν.. Το ζήτημα όμως είναί: Πώς να αντιδράσει στην πρόκληση; Με παραίτηση; Ή μήπως με την ωμή οργή θα αλλάξει τα πράγματα; Πιστεύω με τίποτα από τα δύο..
Η γενιά μας έλαβε ένα κόσμο μάλλον σε άθλια κατάσταση.. Κατεστραμμένο φυσικό περιβάλλον, οικονομική κρίση, υλισμός, καταναλωτισμός, ηθική κρίση, χαμένες αξίες.. Όλα αυτά σίγουρα μπορούν να προκαλέσουν την παραίτηση ή την οργή του καθενός μας, όμως όχι την αδιαφορία του, όχι για πολύ..
Πρώτον, θα πρέπει να απορρίψουμε την ιδέα της παραίτησης καθώς δε συνάδει με την εξέλιξη που έχει σημειώσει το ανθρώπινο είδος από την εποχή που έκανε γκραφίτι(graffiti) στους τοίχους των σπηλαίων μέχρι σήμερα, τόσους αιώνες , βήμα-βήμα, κατακτήσαμε ο,τι έχουμε σήμερα και δεν το εκτιμάμε.. Και όπως είπε ένας σοφός κάποτε, "το να εκτιμάς αυτό που έχεις δε σημαίνει να βιάζεις τα όνειρά σου". Επιβιώσαμε, επεκταθήκαμε, αναδείξαμε πολιτισμούς, τέχνες και γράμματα, φτάσαμε την τεχνολογία εδώ που βρίσκεται σήμερα. Αγωνιστήκαμε για τα δικαιώματά μας και αυτά των παιδιών μας ωστέ να μπορούμε να τα κοιτάμε με θάρρος για το τί κάναμε. Δεν παραιτηθήκε ποτέ, κανείς, που να μπορεί να πει ότι έκανε καλύτερα τα πράγματα, ότι μας πήγε ένα βήμα πιο πέρα..
Από την άλλη, το ίδιο δε μπορείνα ισχυριστεί που αρκέστηκε στο να "τα σπάει". Η ωμή οργή δεν άλλαξε ποτέ τίποτα, όχι προς το καλύτερο.. Είναι παροδική, σαν πυροτέχνημα που δε φέρνει όμως πιο κοντά μας τα αστέρια. Βρίσκει πάντα ρίζες στις εφηβικές καρδιές και σ' αυτές των καταπιεσμένων αλλά είναι προσχεδιασμένη να μην αφήσει τίποτα το νέο να βγει στην επιφάνεια και να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά. Μπορεί σ' αυτή να βρίσκεται ένα μεγάλο μέρος της επιτυχίας αλλά χρειάζεται και κάτι άλλο.
Αυτό που κάνει την παραίτηση όσο και την οργή ανίσχυρες να αλλάξουν οτιδήποτε, είναι ότι βασίζονται στο συναίσθημα και όχι στη λογική. Για να πετύχουμε κάτι, πρέπει πρώτα απ' όλα να βρούμε το πρόβλημα. Έπειτα να έχουμε τη θέληση, την πυγμή να αλλάξουμε τα πράγματα, τις συνθήκες, να αντιμετωπίσουμε και να το λύσουμε είτε ακαριαία, είτε με υπομονή και επιμονή. Θα πρέπει να μεθοδεύσουμε την οργή μας, να υπακούσει στη λογική και να γίνει θέληση με την οποία θα πετύχουμε, αυτός είναι ο μόνος τρόπος. Αυτό κάναμε πάντα , για να γίνει η εξέγερση επανάσταση και αγώνας και να κερδίσουμε κάθε τι που μας αναλογούσε.
Όταν η λογική μεθοδεύσει το συναίσθημα, σ' όλη την ιστορία του ο άνθρωπος κατάφερε εκπληκτικά πράγματα κι αυτό πρέπει να επιδιώκει κάθε γενιά για να φτιάξει το δικό της κόσμο για να ζήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου