Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008

Η τρελή φυσική των καρτούν!

Οι νόμοι της φυσικής των καρτούν



Ο κόσμος των καρτούν έχει τους δικούς του φυσικούς νόμους. Όσα θεωρούμε δεδομένα για τον χώρο, τη βαρύτητα, την ταχύτητα, δεν ισχύουν εδώ. Είναι ένας κόσμος που σταθερές όπως αυτή της βαρύτητας ή του Πλανκ παίζουν περίεργα παιχνίδια και όπου οι διαθέσεις των χαρακτήρων μπορούν να μεταμορφώσουν τον κόσμο κατά τη βούλησή τους.


Κάθε σώμα που αιωρείται στο κενό θα παραμείνει αιωρούμενο μέχρι τη στιγμή που θα συνειδητοποιήσει την κατάστασή του

Ο Daffy Duck συνεχίζει να τρέχει απομακρυνόμενος από την άκρη ενός γκρεμού, περιμένοντας ότι κάτω από τα πόδια του βρίσκεται στέρεο έδαφος. Για μια στιγμή κοντοστέκεται, χαζεύει ανέμελος τριγύρω, μέχρι που αποφασίζει να κοιτάξει κάτω: αυτήν ακριβώς τη στιγμή είναι, που η γνωστή παγκόσμια αρχή των 9,7 μέτρων ανά τετραγωνικό δευτερόλεπτο αναλαμβάνει την τύχη του...

Κάθε σώμα που βρίσκεται σε κίνηση τείνει να διατηρήσει την κινητική του κατάσταση, μέχρι την αιφνίδια μεσολάβηση στερεής ύλης

Είτε έχουν εκτοξευθεί από ένα κανόνι, είτε τρέχουν βγάζοντας φωτιές στα πόδια τους, τα καρτούν είναι τόσο απόλυτα στην κίνησή τους, που μόνο ένας τηλεφωνικός στύλος ή ένας τεράστιος ογκόλιθος μπορεί να σταματήσει την τρελή τους πορεία.

Κάθε σώμα που διαπερνά στερεή ύλη θα αφήσει πίσω του άνοιγμα που θα αντιστοιχεί στο ακριβές περίγραμμά του

Καλείται επίσης 'το περιγραμματικό πέρασμα'. Εξαιρετικά ειδικευμένοι στο παραπάνω φαινόμενο είναι τα θύματα εκρήξεων εξ επαφής, καθώς και οι γνωστοί 'ριψοκινδυνόδειλοι' που σπεύδουν να δραπετεύσουν από τον κίνδυνο με τέτοια σφοδρότητα, ώστε διαπερνούν τον παρεμβαλλόμενο τοίχο του σπιτιού ή ακόμα και του κάστρου όπου βρίσκονται, αφήνοντας πίσω τους μία τρύπα με σχήμα που αντιστοιχεί στο ακριβές περίγραμμα του σώματός τους. Η παρουσία τεράτων ή συζύγων συχνά αποτελεί καταλύτη για την εν λόγω αντίδραση.

Ο χρόνος που απαιτείται για την πτώση ενός αντικειμένου από τον 20ο όροφο είναι ίσος ή μεγαλύτερος από τον χρόνο που απαιτείται από τον υπαίτιο της ρήψης, για να κατέβει από τις σκάλες 20 ορόφους ώστε να περισώσει το αντικείμενο χωρίς να σπάσει

Κατά κανόνα η αξία τέτοιων αντικειμένων είναι αναπόφευκτα ανεκτίμητη, όπως επίσης αναπόφευκτα αποτυχής είναι και η προσπάθεια διάσωσής τους.

Όλοι οι νόμοι της βαρύτητας ακυρώνονται εάν μεσολαβήσει ο φόβος

Δυνάμεις που ενυπάρχουν στα περισσότερα σώματα μπορούν να ενεργοποιηθούν αιφνιδίως ώστε να απομακρυνθούν άμεσα και ταχύτατα από την επιφάνεια της γης. Ένας τρομακτικός θόρυβος ή η υποψία εχθρικού ήχου θα προκαλέσει ανοδικού τύπου κίνηση, συνήθως με κατεύθυνση τον κοντινότερο πολυέλαιο, το υψηλότερο σημείο ενός δέντρου, ή την κορφή ενός κονταριού. Παρομοίως, τα πέλματα εκείνου που τρέχει, ή οι ρόδες ενός οχήματος που κινείται με μεγάλη ταχύτητα δεν είναι απαραίτητο να έρχονται σε επαφή με το έδαφος, ιδιαιτέρως όταν συγχρόνως πετάνε.

Όσο αυξάνεται η ταχύτητα ή η ένταση, τα αντικείμενα μπορούν να βρίσκονται συγχρόνως σε περισσότερα από ένα σημεία του χώρου

Αυτό το φαινόμενο παρατηρείται συχνά σε καυγάδες όπου οι εμπλεκόμενοι χρησιμοποιούν νύχια και δόντια, στους οποίους το κεφάλι οποιουδήποτε από τους εμπλεκόμενους μπορεί να ξεπροβάλει από το σύννεφο του καυγά και να περιεργαστεί το χώρο. Συνήθως το κεφάλι αυτό ξεπροβάλλει ταυτόχρονα από διάφορα σημεία του αναφερόμενου σύννεφου. Η συγκεκριμένη 'κβαντικού τύπου' ενέργεια είναι επίσης συχνή σε σώματα τα οποία επιταχύνονται απότομα ή διακόπτεται απότομα η κίνησή τους. Εάν πρόκειται για κάποιον εξαιρετικά εκκεντρικό χαρακτήρα, υπάρχει η δυνατότητα του αυτο-πολλαπλασιασμού του μόνο εάν βρεθεί σε υπερβολικά υψηλές ταχύτητες, που για να τις επιτύχει εκσφενδονίζεται και αναπηδά από τον ένα τοίχο στον άλλο, ώστε να επιτευχθεί η απαιτούμενη επιτάχυνση.

Κάποια σώματα έχουν τη δυνατότητα να περάσουν μέσα από συμπαγείς τοίχους στους οποίους είναι ζωγραφισμένα περάσματα σε τούνελ, ενώ άλλα σώματα δεν την έχουν

Αυτή η μυστηριώδης επιλεκτική χωροστρέβλωση παρουσιάζει συγκεκριμένα μοτίβα: εάν κάποιος ζωγραφίσει στον τοίχο ένα πέρασμα με σκοπό να ξεγελάσει τον αντίπαλό του, ο αντίπαλος προς μεγάλη έκπληξη του ζωγράφου, κατορθώνει να περάσει μέσα από το πέρασμα.
Ο ζωγράφος όμως συντρίβεται στον τοίχο εάν αποφασίσει να ακολουθήσει τον αντίπαλό του στο πέρασμα. Στην πραγματικότητα, το παραπάνω είναι ένα ζήτημα που αφορά την τέχνη κι όχι την επιστήμη!

Οποιαδήποτε βίαια μεταβολή του σχήματος μιας γάτας είναι προσωρινή

Οι γάτες στα καρτούν έχουν πολύ περισσότερες ζωές από τις παραδοσιακά κοινώς γνωστές εννέα, που έχουν οι κανονικές γάτες. Μπορούν να διαμελιστούν, να συμπιεστούν, να στρεβλωθούν, να διπλωθούν σε μορφή ακορντεόν, να επιμηκυνθούν, να αποσυναρμολογηθούν, αλλά ποτέ δεν μπορούν να εξοντωθούν. Μετά από μερικές στιγμές που βλεφαρίζουν γεμάτες αυτολύπηση, ξαναφουσκώνουν, επανακτούν το φυσιολογικό τους μήκος και σχήμα, ανασταίνονται ή γίνονται και πάλι συμπαγείς.

Συνέπεια: μία γάτα μπορεί να πάρει εύκολα το σχήμα οποιουδήποτε δοχείου που χρησιμεύει για τη μεταφορά της.

Οποιοδήποτε αντικείμενο ή ζωντανό ον πέφτει γρηγορότερα από ένα αμόνι

Για κάθε εκδίκηση υπάρχει μία ίσου μέτρου και αντίθετης φοράς αντεκδίκηση

Αυτός είναι ο μοναδικός νόμος των καρτούν που ισχύει και στον κανονικό κόσμο. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, χρειαζόμαστε την παρηγοριά που προσφέρεται όταν το βλέπουμε να συμβαίνει και σε μία πάπια καρτούν.

Ένα αιχμηρό αντικείμενο θα προκαλέσει σε κάθε σώμα ευθύγραμμη και κατακόρυφη κίνηση προς τα πάνω

Όταν κάποιος χαρακτήρας καρτούν τρυπηθεί (συνήθως στα οπίσθια) με ένα αιχμηρό αντικείμενο (συνήθως καρφίτσα), το σώμα του θα αψηφήσει τη βαρύτητα και θα εκτιναχθεί με υπερβολικά μεγάλη ταχύτητα προς τα πάνω.

Οι νόμοι που ισχύουν για τη μονιμότητα των αντικειμένων αναιρούνται από 'cool' χαρακτήρες

Χαρακτήρες που είναι από τη φύση τους άνετοι, μπορούν να προκαλέσουν με τη θέλησή τους την εμφάνιση αντικειμένων από το πουθενά. Για παράδειγμα, το 'μπιπ-μπιπ' μπορεί να υλοποιήσει σήματα κυκλοφορίας που εκφράζουν τις σκέψεις του χωρίς να χρειαστεί να μιλήσει.

Πυροβόλα όπλα δεν μπορούν να προκαλέσουν θανατηφόρους τραυματισμούς

Μετατρέπουν μόνο προσωρινά τα θύματα σε μια μαύρη μάζα καπνών.

Η επίδραση της βαρύτητας μεταδίδεται κατά μήκος ενός σώματος μέσω αργών κυμάτων

Η επίδραση των κυμάτων αυτών μπορεί να διαπιστωθεί εάν παρατηρήσει κανείς τη συμπεριφορά ενός σκύλου καθώς πέφτει από ψηλά: στην αρχή θα πέσουν τα πέλματά του, προκαλώντας την επιμήκυνση των ποδιών του. Καθώς το βαρυτικό κύμα ανεβαίνει προς τα πάνω, αρχίζει η πτώση του σώματος ενώ ο αυχένας επιμηκύνεται. Στο τέλος αφού ακολουθήσει την πτώση και το κεφάλι, η τάση θα αρχίσει να μειώνεται ωσότου ο σκύλος επανακτήσει τις φυσιολογικές του αναλογίες. Αυτήν ακριβώς τη στιγμή θα έχει φτάσει και στο έδαφος.

Αυτόματη δημιουργία δυναμίτιδας σε ειδικές περιστάσεις

Τα κβάντα της δυναμίτιδας που δημιουργούνται είναι αρκετά μεγάλα (έχουν το μέγεθος ράβδου) και είναι εξαιρετικά ασταθή (μπορούν να εκραγούν οποιαδήποτε στιγμή). Τέτοια κβάντα δυναμίτιδας μπορούν να υλοποιηθούν μέσω ψυχικών δυνάμεων και μπορούν επίσης να αντικαταστήσουν κβάντα προτάσεων, υποδηλώνοντας εξέχουσα δυσαρέσκεια.

Πηγή: Esoterica.gr

Στόουνχεντζ: Εντοπίστηκε ο τόπος προέλευσης των μεγάλιθων


Το μεγαλιθικό μνημείο του Στόουνχεντζ αποτελούσε πάντα ένα μυστήριο για τους αρχαιολόγους. Τόσο για την προέλευσή του, όσο και για τη χρήση του και τους ανθρώπους που το κατασκεύασαν. Τώρα φαίνεται να βρέθηκε μια άκρη στο κουβάρι, τουλάχιστον για την επίσημη αρχαιολογία. Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες εντοπίστηκε κάπου στην Ουαλία ο τόπος προέλευσης των μεγάλιθων του μνημείου.

Μια ομάδα επτά αρχαιολόγων από το πανεπιστήμιο του Bournemouth με επικεφαλή τον καθηγητή Tim Darvill, κατάφερε να λύσει ένα από τα σημαντικότερα μυστήρια του Στόουνχεντζ, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι οι μεγάλιθοι του προϊστορικού αυτού μνημείου προέρχονται από το βουνό της περιοχής Pembrokeshire's Preseli Hills της Ουαλίας. Συμπέραναν επίσης ότι οι μεγάλιθοι αποσπάστηκαν από το σημείο αυτό γύρω στο 2500 π.Χ.

Οι μεγάλιθοι φαίνεται να έχουν αποσπαστεί από ένα κοίλωμα όπου σήμερα μπορεί κανείς να αντικρίσει κι άλλες πεσμένες κολώνες με εμφανή σημάδια κατεργασίας. Κατόπιν μεταφέρθηκαν στην περιοχή του Wiltshire που υψώνεται η διάσημη μεγαλιθική κατασκευή, δηλαδή σε απόσταση περίπου 400 χιλιομέτρων.

Η ανακάλυψη αυτή έρχεται να συμπληρώσει μια σειρά άλλων, με κορυφαία την περσινή εύρεση τριών σκελετών κοντά στο Στόουνχεντζ, για τους οποίους οι επιστήμονες πιστεύουν ότι πρόκειται για εργάτες που σε κάποια αρχαία εποχή ανήκαν στο συνεργείο μεταφοράς των μεγάλιθων από το Preseli Hills στην πεδιάδα του Salisbury.

Σύμφωνα με τις δηλώσεις του επικεφαλής της ομάδας, καθηγητή Darvill, τα γεωγραφικά δεδομένα καθώς και γεωλογικά και χημικά τεστ αποδεικνύουν ότι οι μεγάλιθοι του Στόουνχεντζ θα μπορούσαν αν έχουν προέλθει μόνο από το σημείο αυτό.

Όσο για την επιλογή του σημείου, ο Darvill υποθέτει ότι το σημείο πρέπει να θεωρούνταν ιερό ή να σχετίζονταν με κάποια αρχαία θεότητα. Μάλιστα ελπίζει ότι μελλοντικά η ομάδα του θα καταφέρει να εντοπίσει ακόμα και τις ακριβείς εσοχές από τις οποίες αποσπάστηκαν οι μεγάλιθοι του Στόουνχεντζ.

Όσο για τον τρόπο μεταφοράς ο καθηγητής υποθέτει ότι πιθανόν να μεταφέρθηκαν με τη ροή κάποιου ποταμού.

Πηγή:esoterica.gr

Το αίνιγμα των επιμήκων κρανίων


Ένα από τα πολλά αινίγματα που οι ερευνητές του παρελθόντος έχουν να λύσουν, είναι αυτό διάφορων περίεργων ευρημάτων που δεν ταιριάζουν με την «εικόνα του κόσμου» που έχει σχηματίσει η σύγχρονη επιστήμη. Μια τέτοια κατηγορία ευρημάτων είναι τα λεγόμενα «επιμήκη κρανία», κρανία που έχουν υποστεί κάποια παραμόρφωση ώστε στο πάνω μέρος τους να σχηματίζουν μια κωνοειδή κορυφή.

Το εντυπωσιακό με αυτά το κρανία είναι ότι τα συναντάμε σε εγχάραχτες ή ζωγραφικές αναπαραστάσεις που χρονολογούνται ακόμα και περιόδους 70.000.000 ετών (!) καταρρίπτοντας κάθε γνωστή ανθρωπολογική θεωρία (τόσο τουλάχιστον χρονολογεί η σύγχρονη επιστήμη τις λεγόμενες «πέτρες της Ica» - από την ομώνυμη περιοχή στο Περού - πάνω στις οποίες έχουν βρεθεί κάποιες από αυτές τις απεικονίσεις). Άλλο σημαντικό στοιχείο είναι η παγκοσμιότητά τους, καθώς επιμήκη κρανία έχουν βρεθεί στην κεντρική Ασία, τον Καύκασο, τη Νορβηγία, τη Γαλλία αλλά και στην κεντρική και νότια Αμερική !

Η πιο πρόσφατη ανακάλυψη τέτοιων κρανίων έλαβε χώρα στον αρχαιολογικό χώρο Khasaot, στην περιοχή Kislovodsk του βόρειου Καυκάσου. Τα ευρήματα αυτά εκτίθενται προς παρόν στο μουσείο "Pyatigorsk".

Οι επιστήμονες θεωρούν ότι τα επιμήκη κρανία είναι προϊόν κάποιου περίεργου εθίμου, κατά το οποία το κεφάλι των εμβρύων «δένονταν» με τέτοιο τρόπο ώστε η ανάπτυξή του να οδηγήσει στη δημιουργία μιας κωνοειδούς κορυφής. Όπως δηλώνει ο καθηγητής Ιστορικών Επιστημών Vladimir Kuznetsov, το κρανίο που βρέθηκε στον Καύκασο χρονολογείται μεταξύ 3ου και 5ου αιώνα μ.Χ. και ανήκει σε μέλος της αρχαίας φυλής Αλάνι. Το έθιμο φαίνεται να εμφανίζεται στην περιοχή του Καυκάσου όταν οι νομαδικές φυλές των Αλάνι και των Σαρματών έφτασαν στην περιοχή.

Όπως δηλώνουν και άλλοι ερευνητές το έθιμο σταμάτησε περίπου τον 17ο αιώνα. Είναι όμως άγνωστη η ρίζα και η σημασία αυτού του εθίμου.

Άλλο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των επιμηκών κρανίων είναι μια μικροσκοπική τρύπα που φέρουν στην κορυφή τους. Ο λόγος της ύπαρξής της είναι επίσης άγνωστος, εντύπωση όμως κάνει η ακρίβεια και η επιτηδειότητα με την οποία έχει σχηματιστεί. Δεν είναι μια καθόλου άτεχνη και πρόχειρη οπή !

Όπως και με κάθε ανεξήγητο ή περίεργο φαινόμενο, έτσι και η ύπαρξη των επιμηκών κρανίων έχει θρέψει διάφορες θεωρίες. Κάποιοι μάλιστα δεν διστάζουν να συνδέσουν τη σχέση του φαινομένου με εξωγήινες επισκέψεις, θεωρώντας ότι οι πρόγονοί μας προσπάθησαν με το έθιμο αυτό να μοιάσουν σε εξωγήινα όντα.

Μάλιστα ο αρχαιολόγος Lloyd Pye μελετώντας επιμήκη κρανίο που βρέθηκε στην πόλη Chihuahua του Μεξικού στη δεκαετία του 1930, υποστηρίζει ότι το DNA του κατόχου του κρανίου διαφέρει ελαφρώς από το ανθρώπινο και ότι το κρανίο αυτό περιείχε 2 λίτρα εγκεφαλικής ουσίας έναντι 1,5 λίτρων ενός σύγχρονου ανθρώπου. Ήταν άραγε πιο έξυπνος ο κάτοχος αυτού του κρανίου από έναν σημερινό άνθρωπο;

Ακόμα και για την αρχαιότητα του εθίμου υπάρχουν διαφωνίες. Ο κ. Pye υποστηρίζει ότι το έθιμο έχει ηλικία τουλάχιστον 20.000 ετών ή ίσως και να είναι ακόμα αρχαιότερο και αναρωτιέται από ποιον κόσμο να προέρχεται άραγε.

Ίσως κάποτε οι ανθρωπολόγοι να βρουν λύση στο αίνιγμα αυτό. Το μόνο δεδομένο αυτή τη στιγμή είναι η ύπαρξη αυτών των περίεργων κρανίων καθώς και η ύπαρξη του περίεργου εθίμου που τα συντηρούσε. Η αιτία; Άγνωστη! Έτσι κι αλλιώς οι αρχαίοι μας πρόγονοι είχαν μια διαφορετική εικόνα του κόσμου από εμάς !

Πηγή:esoterica.gr

Το μυστήριο της ανάστασης προχριστιανικών θεών

Μια επιγραφή στο Βατικανό λέει "Αυτός που δεν θα φάει από το σώμα μου ούτε θα πιει από το αίμα μου έτσι ώστε να γίνει ένα με μένα και εγώ μ' αυτόν, αυτός δεν θα σωθεί". Δεν είναι κάτι τρομερά περίεργο, αν δεν λάβουμε υπόψιν μας ότι αυτή η φράση βρίσκεται στα απομεινάρια ενός ναού του Βατικανού που είχε χτιστεί στο όνομα του Θεού Μίθρα!!!

Τέτοιοι μυστηριώδης παραλληλισμοί μεταξύ του Μίθρα και του Ιησού δεν είναι οι μόνες ομοιότητες τους. Ο Μίθρας αποκαλούνταν ανάμεσα στους πιστούς του σαν "Το φώς του Κόσμου" ή "Ο καλός ποιμένας", ενώ τους προέτρεπε να μοιράζονται την πνευματική θεία κοινωνία. Γεννήθηκε σε μια σπηλιά παρουσία βοσκών, στις 25 του Δεκέμβρη.

Μπορούν όλα αυτά να είναι μια σύμπτωση; Ας λάβουμε υπόψιν μας και τα εξής : Πολλοί Θεοί έχουν γεννηθεί το μήνα Δεκέμβριο από μητέρα παρθένα, είναι όλοι ηλιακές θεότητες, που έχουν γεννηθεί στο χειμερινό ηλιοστάσιο.

Ένας απ' αυτούς, ο Άττις, αποκαλείται ανάμεσα στους πιστούς του σαν "Ο Αμνός του Θεού", και η σταύρωση και η ακολουθούμενη ανάσταση του γιορτάζεται μια φορά το χρόνο, με θείες κοινωνίες με ψωμί και κρασί. Η μητέρα του, Κυβέλη, λατρεύεται σαν η "Βασίλισσα των Ουρανών".

Υπάρχει μια ιστορία που λέει ότι χιλιάδες χρόνια πριν την εμφάνιση του Ιησού, γεννήθηκε ένας Θεάνθρωπος, σε ένα στάβλο, από μητέρα παρθένα. Αναφέρει ότι ο Θεάνθρωπος αυτός ταξιδεύει μαζί με τους μαθητές του, διδάσκοντας σε πολλά μέρη και κάνοντας πολλά θαύματα, μέχρι την ημέρα που συλλήφθηκε και δικάστηκε για βλασφημία. Βρέθηκε ένοχος και εκτελέστηκε. Τρεις μέρες μετά όμως αναστήθηκε. Αυτή η ιστορία αναφέρεται στο Θεό Διόνυσο.

Το κοινό σε όλες τις μυστηριακές θρησκείες, συμπεριλαμβανομένου και του πρώιμου χριστιανισμού, είναι η μετεμψύχωση και η λύτρωση. Πολλές θρησκείες εκείνης της εποχής μοιράζονταν διάφορα θέματα, ενώ σε πολλές υπήρχε συγχώνευση θεοτήτων. Πρώιμες απεικονίσεις του Ιησού, τον δείχνουν να κρατάει τη λύρα του Ορφέα ή να οδηγεί το άρμα του Απόλλωνα, ενώ έχει βρεθεί αντιστοιχία μεταξύ του Όσιρη-Διόνυσου και του Ορφέα-Βάκχου.

Ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος, ο οποίος νομιμοποίησε το Χριστιανισμό στη Ρώμη, λάτρευε τον Sol Invictus (Ανίκητος Ήλιος), μια συγχώνευση των θεοτήτων του Μίθρα, του Ήλιου και του Απόλλωνα, και το έκανε αυτό γιατί αναγνώρισε αμέσως τη θέση του Ιησού σ' αυτή τη συγχώνευση.

Βέβαια οι μεταγενέστεροι Χριστιανοί, διαταράχτηκαν από αυτές τις ομοιότητες. Ένας πατέρας της εκκλησίας, ο Ιουστίνος ο Μάρτυρας, είχε πει ότι ο Σατανάς είχε αντιγράψει το χριστιανισμό πριν τη γέννηση του. Αν είχε μελετήσει λίγο καλύτερα το παρελθόν θα είχε καταλάβει ότι δεν είναι καθόλου περίεργη η σύνδεση του Ιησού με το Διόνυσο.

Οι φιλόσοφοι έχουν βρει σχέσεις μεταξύ του Ιεχωβά και του Διόνυσου. Μάλλον θα ήταν καλύτερο όλοι να λαβουμε υπόψιν τα εξής λόγια που έχουν βρεθεί στην Αλεξάνδρια : "Υπάρχει μόνος ένας ποταμός της αλήθειας, που παίρνει στοιχεία από κάθε πλευρά". Αν οι μεταγενέστεροι των θρησκειών είχαν ακούσει καλύτερα, τα μυστήρια δεν θα είχαν χαθεί.

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

Poltergeist -μια ψυχολογική προσέγγιση-

"δεν υπάρχει τίποτα το υπερφυσικό σε κανένα επίπεδο. Ότι σήμερα θεωρούμε υπερφυσικό, μετά την κατανόηση του θα εμφανιστεί εντελώς φυσιολογικό."
Τζ. Ραίν

Στον κόσμο της παραψυχολογίας, υπάρχει μια βασική διάκριση ανάμεσα στο φαινόμενο των φαντασμάτων και αυτό των πνευμάτων. Η διαφορά βρίσκεται στην δυνατότητα οπτικής αντιλήψεις του φαινομένου. Έτσι τα μεν φαντάσματα μπορούν να γίνουν ορατά από τον παρατηρητή, ενώ αντίθετα τα πνεύματα γίνονται αντιληπτά μόνο μέσου ενός διαμέσου (medium) ή μέσα από ήχους ή μετακινήσεις αντικειμένων. Ένα λοιπόν από τα ποιο συχνά παρατηρούμενο φαινόμενο επαφής με πνεύμα αποτελούν οι περιπτώσεις γνωστές και ως poltergeist, φαινόμενο που ο ιδρυτής της Εταιρίας Ψυχικών Ερευνών του Λονδίνου Myers, παρατήρησε πως αποτελεί ξεχωριστό από τις περιπτώσεις στοιχειώσεων.

Ο όρος poltergeist σχηματίζεται από τις λέξεις 'poltern' που σημαίνει 'χτυπώ' και 'geist' που σημαίνει 'πνεύμα'. Με αυτό τον όρο περιγράφονται όλα εκείνα τα περιστατικά όπου μια αόρατη μορφή προκαλεί αναταραχή σε ένα χώρο μέσα από ήχους (όπως ξύσιμο τοίχων, μετακινήσεις αόρατων επίπλων κα.), μετακινήσεις αντικειμένων αλλά και με επιθέσεις σε ανθρώπους ή ζώα. Κρίνοντας από τον ίδιο τον όρο που δόθηκε στον υπόλοιπο Ευρωπαϊκό χώρο, η στάση των ανθρώπων ήταν μάλλον εχθρική αφού νοούνται τα πνεύματα αυτά ως κακόβουλα και επικίνδυνα για την ανθρώπινη σωματική υγεία. Αντίθετα με την αντίληψη αυτή μοιάζει να είναι ο συνηθέστερος όρος που έχει επικρατήσει στον Ελλαδικό χώρο ('θορυβοποιό πνεύμα') που σαφώς περιορίζετε σε αόρατη πυγή ήχων και γιατί όχι και μετακινήσεις αντικειμένων που σπάνια όμως έρχονται σε άμεση επαφή με τον ίδιο τον παρατηρητή. Υπάρχει εδώ λοιπόν μια σημαντική διαφορά μέσα από την χρήση διαφορετικών όρων; Μια λαογραφική μελέτη στην Ελληνική παράδοση ίσως θα μπορούσε να ρίξει περισσότερο φως.

Το φαινόμενο poltergeist σίγουρα δεν αποτελεί ένα σύγχρονο παραδοξολογικό φαινόμενο, αντίθετα φαίνεται να έχει περιγραφές του από την αρχαιότητα ακόμη, αν και η πλειονότητα των αναφορών ξεκινά των 16ο αιώνα. Ιδιαίτερη όμως προσοχή μοιάζει να ξεκινά από τον 18ο αιώνα όπου η ερμηνεία των φαινομένων συνοδευόταν πάντα από την εύκολη λύση σκανταλιάρικων παραμελημένων πνευμάτων, μαγείας ή και δαιμονοπληξίας. Έρευνα των παραψυχολόγων Gauld και Cornell (στα τέλη του 1970) έδειξε πως 9% των περιπτώσεων αποδίδονταν σε παρουσία δαιμόνων, 7% σε μάγισσες και μόνο 2% σε πνεύματα νεκρών. Η ίδια έρευνα (μια καταγραφή και συστηματική ανάλυση 1800 περιπτώσεων ανά τον κόσμο) έδειξε και την παρουσία κάποιον βασικών χαρακτηριστικών: 64% των περιπτώσεων poltergeist αφορά μετακινήσεις μικρών αντικειμένων, 58% των περιπτώσεων είχαν έντονη δραστηριότητα στις νυχτερινές ώρες, 48% ακούγονταν χτύποι στο χώρο, 36% αφορούσε την μετακίνηση μεγάλων αντικειμένων, 24% των περιπτώσεων διαρκούσε πάνω από ένα έτος και 12% ανοιγόκλειναν πόρτες και παράθυρα. Πέρα από τις παρατηρήσεις αυτές, αξίζει να συμπληρώσουμε πως υπάρχουν και συχνά περιστατικά με βροχές από πέτρες, ουρλιαχτά, αηδιαστικές μυρωδιές, παρενοχλήσεις σε τηλεφωνικές ή άλλες ηλεκτρικές συσκευές και φώτα, και πιο σπάνια εμφανίσεις οπτασιών ή ακόμη και επίθεση (βίαιη ή σεξουαλική) απέναντι σε ανθρώπους και ζώα.

Αν και το φαινόμενο των poltergeist είναι το πιο συχνά παρατηρήσιμο, δεν μοιάζει να έχει πάντα μια παραφυσική πυγή. Ήδη στις αρχές του 20ου αιώνα, διατυπώθηκε η θεωρία του 'μικρού άτακτου κοριτσιού' από τον παραψυχολόγο Πόντμορ, ο οποίος θεωρούσε πως το φαινόμενο συχνά έβρισκε την εξήγηση του στις φάρσες και στα έξυπνα τεχνάσματα παιδιών με ευέξαπτη φαντασία (παραπέμπουμε εδώ τον αναγνώστη να μελετήσει την γνωστή απάτη των μικρών αδελφών Wright το 1917 με τις φωτογραφίες νεραϊδών). Το να θεωρήσουμε όμως το φαινόμενο ως προϊόν απάτης σίγουρα δεν μπορεί να εξηγήσει όλα τα περιστατικά! Σύμφωνα λοιπόν με τον ψυχολόγο Γκόλντ, από τις 500 περιπτώσεις poltergeist που ερεύνησε ο ίδιος, το 8% θεωρήθηκαν ως απάτη ενώ μονάχα το 1% αποδόθηκε σε φυσικά αίτια. Εξαίροντας λοιπόν τις ερμηνείες ορισμένων παραψυχολόγων και πνευματιστών σχετικά με την εκδηλωτική δύναμη των πνευμάτων, οι περισσότεροι ερευνητές έχουν επικεντρωθεί πλέον στην ψυχολογική ερμηνεία του φαινομένου.

Ήταν το 1930 όταν ο ψυχολόγος Fodor πρότεινε την θεωρία της συσχέτισης των poltergeist με την ανθρώπινη προσωπικότητα. Με βάση την θεωρία αυτή, ένα άτομο γίνεται προσωρινά ικανό να εκδηλώσει φαινόμενα ψυχοκίνησης δίχως το ίδιο να έχει συνειδητή επίγνωση ή έλεγχο πάνω τους. Το άταχτο πνεύμα που εκδηλώνεται, ερμηνεύετε ως ένα 'δέμα προβαλλόμενων καταστολών'. Ο Fodor παρατήρησε πως κάποιος απόκρυφος φόβος, σεξουαλικές απογοητεύσεις ή ενοχή που βρίσκεται στο προσωπικό ασυνείδητο του ατόμου μπορεί να παράγει έντονες εξωτερικεύσεις ακόμη και με την μορφή ψυχοκίνησης. Η παρουσίαση της θεωρίας έγινε επιτυχημένα όταν ο ίδιος είχε ασχοληθεί το 1938 με το περιστατικό γνωστό ως 'Thorton Heath poltergeist' κατά το οποίο μια γυναίκα, εκδήλωνε τις απωθήσεις τις μέσα από βιαία ξεσπάσματα τύπου poltergeist με την μορφή επιθέσεων βρικόλακα!

Σε παρόμοιο περιστατικό στο οποίο ο συγγραφέας του παρόντος άρθρου μελέτησε προσωπικά, το 'πνεύμα' βρήκε την γαλήνη του μονάχα όταν ο έφηβος εκδήλωσε ελεύθερα το φυσικό του ταλέντο για την ζωγραφική που πιο πριν είχε περιοριστεί από το περιβάλλον του σημαντικά. Η εκδήλωση των ενορμίσεων του διαμέσου της τέχνης μοιάζει να σταμάτησε κάθε ψυχοκινητική εκδήλωση. Μονάχα μετά από χρόνια τα φαινόμενα φαίνεται να επανήλθαν ηπιότερα, όταν το άτομο βρισκόταν υπό κατάσταση άγχους το οποίο όμως δεν δέχονταν να το αποδεχτεί συνειδητά!

Τριάντα χρόνια μετά τον Fodor, μελέτη του Roll (μέλος του Ιδρύματος Ψυχικών Ερευνών της βόρειας Καρολίνας) ενίσχυσε τον ανθρώπινο ψυχολογικό παράγοντα. Μελετώντας λοιπόν 116 περιπτώσεις παρατήρησε την παρουσία συγκεκριμένων μοτίβων από το φαινόμενο που ο ίδιος αποκαλεί 'αυτογενή περιοδική επανάληψη ψυχοκινητικών φαινομένων'. Αθέλητη λοιπόν έκφραση θυμού και εχθρικότητας δια μέσου ψυχοκινητικών εκδηλώσεων που συνήθως διαρκούσαν από μερικές ώρες έως και μήνες, ήταν ένα σύνηθες παρατηρούμενο φαινόμενο που συνόδευε παιδιά ή εφήβους που δεν μπορούσαν διαφορετικά να εκδηλωθούν ελεύθερα.

Ως μια πράξη 'μεγάφωνο' θεωρείται το φαινόμενο poltergeist και από τον ψυχίατρο Έρενβαλτ ο οποίος θεωρεί την εκδήλωση ψυχοκίνησης υπό αυτή την μορφή, ως έχει κάποια αξία υποκατάστασης για το άτομο που συχνά είναι καταπιεσμένο από το περιβάλλον του, έχει καταλογιστεί σαν παρανοϊκό ή παραγνωρίζεται η προσωπική του αξία. Συμπληρώνει μάλιστα πως οι εκδηλώσεις poltergeist πρέπει να εκτιμηθούν σαν ασυνείδητες τακτικές που αποβλέπουν να καλυτερέψουν μια ανθρώπινη κατάσταση ή ακόμη σαν προσπάθειες αυτοθεραπείας. Πιθανή ίσως επιβεβαίωση να δίνεται και από την έρευνα του Γκόλντ όπου μόνο το 24% των 500 περιπτώσεων που είχε μελετήσει, κράτησαν πάνω από ένα χρόνο. Το ξαφνικό ξεκίνημα και σταμάτημα των δραστηριοτήτων αυτών δίνει την υπόνοια πως τα φαινόμενα, όπως και τα συμπτώματα του πυρετού, δεν αντιπροσωπεύουν την ασθένεια την ίδια, αλλά την θεραπεία της.

Μπροστά όμως σε αυτή την προσπάθεια ψυχολογοποίησης του παραδόξου, πολλά είναι τα ερωτήματα των ερευνητών: Ποια λοιπόν μπορεί να είναι αυτά τα χαρακτηριστικά των ατόμων που εκδηλώνουν poltergeist; Με βάση ποιους μηχανισμούς μπορεί να εκδηλωθούν; Είναι δυνατόν να υπάρχει ψυχοκινητική ικανότητα στον άνθρωπο; Και εν τέλει, μπορούν όλα τα φαινόμενα poltergeist να ερμηνευθούν με αυτό τον τρόπο;

Φαίνεται πως τα χαρακτηριστικά συμπεριφοράς είναι κοινά σε όλα τα άτομα γύρω στα οποία επικεντρώνεται το φαινόμενο poltergeist. Έτσι πιστεύεται πως άτομα με άλυτες συναισθηματικές εντάσεις είναι περισσότερο ικανά για την πρόκληση του φαινομένου. Συχνά στην προσωπικότητα των ατόμων αυτών υπάρχουν αγχωτικές αντιδράσεις, μετατραυματικές υστερίες, φοβίες, μανιακή συμπεριφορά, ιδεοληψίες, επιδράσεις αποσύνδεσης και σχιζοφρενική συμπτωματολογία. Συχνά πάλι οι έφηβοι που προκαλούν poltergeist έχουν μια γενικότερη αδυναμία στο να εκδηλώνουν τα συναισθήματα τους (και ιδιαίτερα αυτά της οργής) και τις απογοητεύσεις τους. Η σχέση της επιθετικότητας με την ψυχοκίνηση (και φυσικά με το φαινόμενο που μελετάμε) φαίνεται να αποδεικνύεται και πειραματικά αφού κατά την διάρκεια ψυχοκινητικών πειραμάτων, οι συμμετέχοντες παρουσιάζουν εγκεφαλικά κύματα ρυθμού Θ (4-7 c/sec), ρυθμούς που επίσης παρουσιάζουμε όταν είμαστε θυμωμένοι. Φαίνεται τέλος πως για την δημιουργία των φαινομένων είναι απαραίτητη και η χρήση των ανώτερων κέντρων του εγκεφάλου γιατί τα περιστατικά poltergeist δεν πραγματοποιούνται όταν το άτομο/πυγή κοιμάται (αντίθετη με την θεώρηση αυτή βρίσκεται ο συγγραφέας αφού στο περιστατικό με το οποίο ο ίδιος είχε την ευκαιρία να μελετήσει, υπήρξε τουλάχιστον μια εκδήλωση ψυχοκινητικότητας εν ώρα ύπνου).

Ο ακριβής τρόπος με τον οποίο όμως γίνεται η εκδήλωση ψυχοκινητικότητας (ως εκδήλωση άλυτων ψυχικών συγκρούσεων) μοιάζει ακόμη άγνωστος. Είναι πιθανό όμως η όλη διαδικασία να ακολουθεί την γνωστή έκφραση συμπτωμάτων όπως αυτή περιγράφεται στην ψυχαναλυτική σχολή. Η διαμόρφωση ψυχονευρωτικών συμπτωμάτων λοιπόν αποτελεί την έκφραση ψυχικών συγκρούσεων ανάμεσα στις δυνάμεις που τείνουν να γίνουν συνειδητές και στους μηχανισμούς που τείνουν να προστατεύσουν το Εγώ. Έτσι, ποικίλες αναμνήσεις και συναισθήματα που εξαιτίας της απώθησης καταλήγουν στο χώρο του ασυνειδήτου, τείνουν να γυρίζουν στο φως της συνείδησης.

Εμπόδιο στην πορεία βρίσκεται η παρουσία των μηχανισμών άμυνας του Εγώ που τείνουν να τροποποιήσουν την μορφή των απωθημένων στοιχείων. Φυσικά στην πορεία εξέλιξης του ατόμου, η οποιαδήποτε εσωτερική σύγκρουση δεν γεννά ψυχοπαθολογική συμπεριφορά παρά μπορεί να ενεργοποιεί και μηχανισμούς άμυνας που να σχηματίζουν και αυτοί λίγο περισσότερο το οικοδόμημα που λέγετε προσωπικότητα. Η προσπάθεια όμως των μηχανισμών αυτών έχουν βασικό σκοπό την προστασία του Εγώ διαμέσου την μετατροπή του αρχικού ασυνείδητου μηνύματος. Αν η μετατροπή αυτή δεν πραγματοποιηθεί σε βαθμό μεγάλο τότε το άτομο βιώνει άγχος, κυριαρχείται από εφιάλτες ή εκδηλώνει ψυχοπαθολογικά συμπτώματα.

Παρόμοια λοιπόν με την ψυχανάλυση, έτσι και στις περιπτώσεις poltergeist μπορούμε να αναγνωρίσουμε ένα πιθανό μηχανισμό εξωτερίκευσης μιας τέτοιας σύγκρουσης ανάμεσα σε αυτό που θέλει το άτομο και σε αυτό που επιθυμεί το σύνολο. Η ψυχοκινητικότητα αυτή λοιπόν μοιάζει σαν ένας τρόπος εξωτερίκευσης, εκδραμάτισης και προβολής κάποιων ασυνείδητων περιεχομένων, συγκρούσεων αλλά και προτύπων συμπεριφοράς που για ποικίλους λόγους δεν μπόρεσαν να αναπτυχθούν. Παράλληλα η εκδήλωση αυτή (όπως άλλωστε συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις ψυχοπαθολογίας) μπορεί να κρύβει και ένα δευτερεύον κέρδος, αυτό της πρόκλησης προσοχής των άλλων.

Ενδιαφέρον έχει επίσης να τονίσουμε την σχέση του συμπτώματος με την ψυχική ταλαιπωρία. Σε ψυχοπαθολογικές λοιπόν περιπτώσεις, το άτομο συχνά βιώνει το σύμπτωμα δυστονικά προς τον εαυτό του, του προκαλεί λοιπόν στεναχώρια, θλίψη και προβλήματα στην καθημερινή του ζωή. Αυτό οφείλεται στην τιμωριτική στάση του Υπέρ-Εγώ που έρχεται να καταδικάσει την εκδήλωση των ασυνείδητων στοιχείων. Συμβαίνει κάτι ανάλογο στις περιπτώσεις poltergeist; Μπορούμε να δούμε τις ψυχοκινητικές εκδηλώσεις ως δυστονικές ή απλά ως ένα μηχανισμό άμυνας του Εγώ με εκφραστικά προς το περιβάλλον χαρακτήρα; Αυτό είναι ένα σημαντικό ερώτημα που αξίζει να προβληματίσει τους ερευνητές.

Επίσης ερώτημα όμως τίθεται και στο κατά πόσο ο άνθρωπος είναι δυνατόν να εκδηλώσει ψυχοκινητικά φαινόμενα καθώς επίσης να εκφράσει τον ψυχισμό του μέσα από ένα τέτοιο παράδοξο φαινόμενο. Φυσικά ως απάντηση στο δεύτερο σκέλος του ερωτήματος βρίσκονται όλα εκείνα τα περιστατικά ερευνητών που έχουν προαναφερθεί και που φαίνεται πως μέσα από ψυχοθεραπεία μπόρεσαν να προσφέρουν μια διαφορετική δίοδο εκδήλωσης ψυχικής ενέργειας. Συμπλήρωμα ίσως εδώ αξίζει να γίνει από την μελέτη των περιστατικών στιγματισμού. Ένα φαινόμενο ιδιαίτερα γνωστό στην Ρωμαιοκαθολική εκκλησία όπου στο σώμα πιστών εμφανίζονται (και συχνά για μεγάλο διάστημα) μώλωπες ή και αιμορραγίες σε σημεία παρόμοια με αυτά που η παράδοση θέλει να έχει πληγωθεί ο Χριστός. Ο θρησκευτικός ζήλος των ατόμων αυτών εύκολα μπορεί να ερμηνεύσει το ψυχοσωματο-μετατροπικό αυτό φαινόμενο. Έρευνα μάλιστα του γιατρού Ράτνοφ (1969) σε 60 περιστατικά που προκαλούσαν μώλωπες στο σώμα τους δίχως να υπάρχει κάποια εξωτερική πυγή, έδειξε καθαρά τον σημαντικό ρόλο της ψυχολογίας. Υστερικές προσωπικότητες που ζούσαν συχνά σε μια ιδιαίτερα αγχοτική ζωή, με τάσεις αυτοτραυματισμού και μαζοχιστικά χαρακτηριστικά προσωπικότητας, είχαν την ικανότητα να προκαλούν μώλωπες ακόμη και αιμορραγίες στο σώμα τους!

Αναφορικά τώρα για την δυνατότητα εκδήλωσης ψυχοκινητικότητας, αξίζει ίσως να αναφερθούμε στην προσπάθεια 8 ερευνητών στο Τορόντο το 1972 όπου κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα δικό τους πνεύμα, τον Φιλίπ. Ο Φιλίπ ένα πνεύμα καθαρά φανταστικό, εκδηλώθηκε μέσα από ανυψώσεις επίπλων και άλλες δραστηριότητες που αποδείκνυαν την επίδραση του νου πάνω στην ύλη. Μια παρόμοια πετυχημένη προσπάθεια είχε γίνει δυο χρόνια πριν, από τον ψυχολόγο Μπάτσελορ ο οποίος στην δική του ομάδα παρήγαγε αρχικά τεχνικά παραφυσικά φαινόμενα ενώ έπειτα τα μέλη της ομάδας κατάφεραν να εκδηλώσουν ανυψώσεις αντικειμένων από μόνοι τους. Έτσι έρευνες σαν και τις παραπάνω έκαναν επιστήμονες, σαν τον ψυχολόγο Μπέλοφ να θεωρήσουν πως υπό ορισμένες συνθήκες που παραμένουν ακόμη ασαφείς, μια ιδέα ή μια πρόθεση που μορφοποιείται στο μυαλό μπορεί αυτόματα να υποχρεώσει ένα υλικό σύστημα να δράσει κατά τέτοιο τρόπο που να εκφράσει αυτή την ιδέα ή την πρόθεση. Η ικανότητα λοιπόν του ατόμου να επιβάλλεται στο περιβάλλον του δημιουργώντας δραστηριότητες παρόμοιες μ'αυτές ενός άτακτου πνεύματος, φαίνεται πως έχει αποδειχθεί επανειλημμένα. Μπορούν όμως όλα τα περιστατικά να κατανοηθούν με βάση την ψυχολογία;

Η ψυχολογική στάση απέναντι στο φαινόμενα έχει δεχθεί σημαντικές αμφισβητήσεις. Οι παραψυχολόγοι Gauld και Cornell, εναντιώνονται στην θεωρία της ψυχολογικού παράγοντα βασισμένοι στην κριτική που γίνεται συνεχώς στα ψυχολογικά τεστ (τα οποία και χρησιμοποιήθηκαν και στις μελέτες των ερευνητών/οπαδών της θεωρίας του ψυχολογικού παράγοντα). Από την άλλη πλευρά, ο ψυχίατρος Stevenson προτείνει μια ενδιάμεση λύση υπενθυμίζοντας την αρχική πίστη σε επαφή με πνεύματα. Παρατηρεί μάλιστα πως σε περιπτώσεις ψυχολογικού παράγοντα, τα φαινόμενα είναι συνήθως βίαια και φαινομενικά δίχως σκοπό. Αντίθετα αυτά που πιθανόν να πηγάζουν από την λειτουργία ενός πνεύματος, έχουν συνήθως μια επικοινωνιακή ευφυή δομή καθώς και σκοπιμότητα στις μετακινήσεις αντικειμένων.

Η στάση του συγγραφέα πάντως είναι περισσότερο κοντά στην θεωρία του ψυχολογικού παράγοντα και αυτό διότι η ύπαρξη πνευμάτων αποτελεί ένα μεγάλο ξεχωριστό, ασαφές ακόμη, κεφάλαιο της παραψυχολογίας που όμως έχει σοβαρές φιλοσοφικές προεκτάσεις. Ανεξάρτητα πάντως με την ερμηνεία που δίνεται από τον εκάστοτε ερευνητή, οι αποδείξεις της θεωρίας τους ψυχολογικού παράγοντα είναι πολύ ισχυροί για να διαγραφούν. Σημαντική λοιπόν είναι η διάκριση ενός φαινομένου poltergeist με ψυχολογικό παράγοντα, να γίνεται από οποιαδήποτε άλλη πιθανή πυγή, όταν και εφόσον διακρίνονται δυο βασικά στοιχεία:

Ι) τα φαινόμενα θα πρέπει να επικεντρώνονται πάντα γύρω από ένα άτομο και πάντα υπό την παρουσία του.

ΙΙ) το άτομο αυτό θα πρέπει να αξιολογηθεί ψυχοδιαγνωστικά έτσι ώστε να μπορεί να τοποθετηθεί εντός των ψυχολογικών κριτηρίων και χαρακτηριστικών που προαναφέρθηκαν.

Η μυστηριώδης Ατλαντίδα



Τα νερά του Ατλαντικού ωκεανού φυλάσσουν καλά το μυστήριο που λέγεται Ατλαντίδα. Το Τρίγωνο των Βερμούδων, οι τέσσερις κατακλυσμοί, οι Άτλαντες γίγαντες είναι αινίγματα που αρχίζουμε σιγά-σιγά να λύνουμε. Οι απαντήσεις βρίσκονται εκεί, στα απομεινάρια του πολιτισμού.

Ξέρετε ότι η Ατλαντίδα κάλυπτε τον Ατλαντικό ωκεανό και εδάφη της Αμερικής και της Ευρώπης ; Πριν 800.000 χρόνια βυθίστηκαν κάποια μέρη της και απέμειναν μόνο δέκα μεγάλα νησιά που αποτελούσαν μια θαλάσσια ομοσπονδία. Πριν 200.000 χρόνια , στον δεύτερο κατακλυσμό , βυθίστηκαν κι άλλα εδάφη κι απέμειναν μόνο δύο μεγάλα νησιά, η Ρούτα (βόρειο ημισφαίρειo) και η Δάιντα (νότιο ημισφαίριο) ή αλλιώς η Θούλη και η Θωλλάν , ή Βαλλάν και Άβαλον αντίστοιχα. Πριν 80.000 χρόνια, στον τρίτο κατακλυσμό, απέμεινε ένα μεγάλο νησί που οι Έλληνες ονόμασαν ''Ποσειδωνία'' και πριν 12.000 χρόνια περίπου βυθίστηκε και αυτό το τελευταίο απομεινάρι της Ατλαντίδος παίρνοντας μαζί του στα βάθη του Ατλαντικού όλα τα μυστικά των Ατλάντων.

Ξέρετε ότι αυτοί οι κατακλυσμοί δεν είναι μια φανταστική ιστορία αλλά ότι συμπίπτουν χρονικά με το τέλος των τεσσάρων ευρωπαϊκών παγετώνων αφού με τον σταδιακό καταποντισμό της ηπείρου , το θερμό ρεύμα του κόλπου του Μεξικού βρήκε διέξοδο προς τις Βόρειες ακτές της Ευρώπης, άρχισε να τις ζεσταίνει και να λιώνει τους πάγους που την κάλυπταν; Βλέπετε, καθώς ο Ατλάντιος πολιτισμός πέθαινε, ξυπνούσε τα ευρωπαϊκά εδάφη για να φιλοξενήσουν τους επόμενους πολιτισμούς. Έτσι είναι πάντα. Μετά το θάνατο έρχεται πάντα η ζωή.

Ξέρετε ότι οι Άτλαντες ήταν γίγαντες με ύψος από 2,5 έως και 6 μέτρα; Αυτό αποδεικνύεται από πολλά ευρήματα γιγαντιαίων σκελετών που έχουν βρεθεί στο Μεξικό από τον μοναχό Φερνάντο Ντυάζ ντε Καστίλλιο , στην Αρκαδία της Πελοποννήσου όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος , στην Καλιφόρνια το 1833, στη Σάντα Μαρία στην ακτή του Λος Άντζελες , στα βουνά Στρήνγκ Βάλλεϋ κοντά στη Νεβάδα και αλλού, και ότι μερικά από αυτά χρονολογούνται 12.000 χρόνια πριν, δηλαδή στον τελευταίο κατακλυσμό της Ατλαντίδος.

Ξέρετε ότι στην Ατλαντίδα λάτρευαν τον ταύρο; Ότι ο βασιλιάς της Ατλαντίδος αντιμετώπιζε μόνος του ένα ταύρο κάθε 10 χρόνια και ότι το αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης έδειχνε αν η βασιλεία του ήταν δίκαιη ή όχι. Ότι αργότερα αυτό έγινε Ιερό Άθλημα στο οποίο γινόταν άλματα πάνω από τον ταύρο. Οι ταυρομαχίες στην Ισπανία, τα ταυροκαθάψια στην Κρήτη , η λατρεία του ταύρου στην Αίγυπτο είναι κατάλοιπα των αρχαίων λατρειών των Ατλάντων, μιας και οι περιοχές αυτές ήταν επίσημες αποικίες της θρυλικής ηπείρου.

Μυστήριο καλύπτει τα παγωμένα μαμούθ της Σιβηρίας που πάγωσαν και πέθαναν ξαφνικά έχοντας χόρτα στο στόμα του και αίμα τους πόρους του δέρματός τους, γεγονός που δείχνει ότι πέθαναν ξαφνικά από ασφυξία που προήλθε από νερό ή καπνό.

Μυστήριο καλύπτει το περίεργο ταξίδι χελιών που ξεκινούν από τα ποτάμια της Ευρώπης και πάνε στην θάλασσα των Σαργασσών , γεννούν τα αυγά τους και επιστρέφουν. Ακολουθώντας ενστικτωδώς τη ροή ενός παλιού ποταμού κολυμπούν τώρα σε θαλάσσιο νερό, και κατευθύνονται στις κοίτες ενός ποταμού που δεν υπάρχει πια.

Μυστήριο καλύπτει την ομαδική ''αυτοκτονία'' ποντικών που πηδούν στην θάλασσα από τις ακτές της Βόρειας Ευρώπης και κολυμπούν προς ένα νησί που θα έπρεπε να βρίσκεται μίλια μακριά . Το νησί μάλλον έχει βυθιστεί και αυτά εξαντλημένα από το κολύμπι πεθαίνουν κατά εκατομμύρια .

Μυστήριο καλύπτει την ομαδική αποδημία πουλιών που από την Ευρώπη πετούν προς τον Ατλαντικό ωκεανό. Τα ραντάρ τα εντοπίζουν στην θάλασσα των Σαργασσών να κάνουν κύκλους και να προσπαθούν να προσγειωθούν αλλά απογοητευμένα και κουρασμένα συνεχίζουν το ταξίδι του προς την Αμερική.

Μυστήριο καλύπτει την κρυσταλλοποιημένη λάβα που βρέθηκε στα βάθη του Ατλαντικού ωκεανού. Απόδειξη ότι κάποτε υπήρχε εκεί ένα νησί ή μια ήπειρος που βυθίστηκε αφού η λάβα κρυσταλλοποιείται μόνο όταν έρθει σε επαφή με τον ατμοσφαιρικό αέρα.

Σκεφτήκατε ποτέ ότι οι μύθοι είναι η ταυτότητα ενός λαού , το πως αντιλαμβάνεται ο λαός αυτός την αλήθεια, την μοίρα του και τον κόσμο;

Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί σε όλους τους αρχαίους πολιτισμούς υπάρχουν μύθοι για ένα παγκόσμιο κατακλυσμό;

Αναρωτηθήκατε ποτέ τι σχέση έχουν αυτοί οι μύθοι με τον κατακλυσμό της Ατλαντίδος;

Γνωρίζετε ότι μυστηριωδώς ο Νώε, ο Δευκαλίωνας και η Πύρα , ο Κοξ Κοξ, ο Ουτναπιστιμ,, ο Καράν, ο Μανού, ο Νάμα και η γυναίκα του συμβολίζουν όλοι το ίδιο πρόσωπο του ποιο αγνού, του εκλεκτού του Θεού, που έχει διαφορετικό όνομα σε κάθε πολιτισμό αλλά που πάντα φτιάχνει μια κιβωτό επιβίωσης για να συνεχιστεί η ζωή μετά από μια καταστροφή που συνήθως οφείλεται στον ανθρώπινο εγωισμό;

Γνωρίζετε ότι σε μια μέρα και μια νύχτα στην Ατλαντίδα έγινε μια απότομη μεταστροφή του άξονα της γης ή μια απότομη αλλαγή στην κλίση του και ότι αυτό προκάλεσε τον τρίτο κατακλυσμό στην μυστηριώδη ήπειρο.


Η Ατλαντίδα είναι ένα μυστήριο που σαγηνεύει , όπως όλα τα μυστήρια. Αποδείξεις άπειρες μιλούν για αυτήν κρυμμένες στα βάθη της θάλασσας και του χρόνου. Η ύπαρξη της και η καταστροφή της είναι μια πρόκληση για μας που θέλει κάτι να μας διδάξει. Κάτι για την ανθρώπινη εξέλιξη και τον ανθρώπινο εγωισμό που έχει την τάση να μολύνει και να καταστρέφει ότι αγγίξει. Τον εγωισμό που λέγεται ότι κατέστρεψε τον πολιτισμό της Ατλαντίδας.

Η Ατλαντίδα είναι σήμερα επίκαιρη επειδή και σήμερα είμαστε τρομερά εγωιστές. Επειδή και σήμερα καταστρέφουμε τον πλανήτη που μας φιλοξενεί επιδρώντας στις λεπτές ισορροπίες του.

Το μυστήριο κρύβει πάντα μια γνώση για να ανακαλύψουμε. Το ίδιο και η Ατλαντίδα.

Αιγυπτιακά Ιερογλυφικά στην Αυστραλία;


"To Αιγυπτιακό αίνιγμα της Αυστραλίας" ("the oz - egyptian enigma")
- Του Paul White (Απόσπασμα από το περιοδικό "Exposure", έκδοση 2 Νο. 6, 1996)

Έπειτα από 5,000 χρόνια τα Μοναδικά Ιερογλυφικά της Αυστραλίας ακόμα περιμένουν για να αναγνωριστούν! Επειδή αυτή το μνημείο δεν ανήκει σε ιθαγενείς/αυτόχθονες της Αυστραλίας - δεν τελεί υπό την προστασία της κυβέρνησης της Αυστραλίας . Ο σημαντικός Αυστραλιανός εξερευνητής Paul White μας μεταφέρει αυτή την συναρπαστική ιστορία των Αιγυπτιακών Ιερογλυφικών τα οποία βρέθηκαν στην Νέα Νότια Ουαλία....
Τα ιερογλυφικά "διηγούνται" την ιστορία των πρώτων Αιγυπτίων εξερευνητών που επλήγησαν και παγιδεύτηκαν στην αρχαία Αυστραλία. Η ανακάλυψη επικεντρώνεται σε ένα ιδιαίτερα ασυνήθιστο σύνολο σκαλισμάτων σε βράχους, τα οποία ανακαλύφθηκαν στον Εθνικό Δρυμό της Κοιλάδας Hunter, 100 χλμ βόρεια του Sydney. Τα αινιγματικά αυτά σκαλίσματα αποτέλεσαν τμήμα των τοπικών παραδόσεων της περιοχής για περίπου έναν αιώνα, με αναφορές από ανθρώπους που τα γνωρίζουν από την αρχή του 20ου αι. Αυτήν την περιοχή επισκέφτηκαν οικογένειες των ντόπιων πληθυσμών τη δεκαετία του 1950 και έπειτα αποτέλεσε τμήμα της τοπικής μυθολογίας για μερικές δεκαετίες μέχρι που τυχαία ανακαλύφθηκε ξανά από έναν άνθρωπο που έψαχνε το χαμένο του σκύλο...

Τα ιερογλυφικά βρίσκονται πάνω στη σχισμάδα ενός βράχου, σε ένα μεγάλο σύνολο διαχωρισμένων πετρωμάτων στην πρόσοψη ενός λόφου, όπου έχει δημιουργηθεί ένα μικρό χάσμα δύο επίπεδων πέτρινων τοίχων, αντιτακτών, με απόσταση που "απομακρύνονται" κατά δύο έως τέσσερα μέτρα και επιστεγάζεται από ένα τεράστιο επίπεδο βράχο, ως μία "στέγη" στο στενό άκρο... Η σχισμή του βράχου έχει σχήμα σπηλιάς και είναι προσβάσιμη μόνο από μία βραχώδη δίοδο από το επάνω και κάτω μέρος, το οποίο εύκολα διακρίνεται από τον απλό περιπατητή.

Καθώς κανείς βγαίνει από την βραχώδη δίοδο και ανεβαίνει προς την είσοδο της πέτρινης αψίδας έρχεται "αντιμέτωπος" με μία σειρά φθαρμένων σκαλισμάτων που προφανώς είναι αρχαία Αιγυπτιακά σύμβολα. Αυτά σίγουρα δεν αποτελούν τα συνήθη σκαλίσματα ζώων των αυτόχθονων της Αυστραλίας, αλλά κάτι ξένο για την Αυστραλιανή ενδοχώρα.... Υπάρχουν τουλάχιστον 250 ιερογλυφικά. Στο τέλος αυτού του χάσματος, προστατευόμενο από το εναπομείναν κομμάτι της πέτρινης στέγης, βρίσκεται ένα υπέροχο ανάγλυφο του αρχαίου Αιγύπτιου Θεού Άνουβι (σε μέγεθος 1/3 του φυσικού), του Κριτή των Νεκρών! Τα ιερογλυφικά είναι υπερβολικά αρχαία, στο αρχαϊκό στυλ των πρώτων δυναστειών. Αυτό το αρχαϊκό στυλ είναι ελάχιστα γνωστό και δύσκολο να ερμηνευτεί από τους περισσότερους Αιγυπτιολόγους, καθώς σχεδόν όλοι έχουν εκπαιδευθεί να ερμηνεύουν από τη Μέση Αίγυπτο και μετά. Τα κλασσικά Αιγυπτιακά λεξικά παρέχουν ερμηνεία μόνο για την Μέση Αίγυπτο, και υπάρχουν ελάχιστοι άνθρωποι που μπορούν να διαβάσουν και να μεταφράσουν τις αρχικές τεχνοτροπίες. Επειδή το παλιό στυλ περιέχει αρχικές μορφές ανάγλυφων, τα οποία συσχετίζονται με τις αρχαϊκές Φοινικικές και Σουμεριακές πηγές, κάποιος μπορεί να καταλάβει γιατί οι ακαδημαϊκοί ερευνητές που τα είδαν τόσο εύκολα τα θεώρησαν παράξενες και κακές απομιμήσεις. Ο παλιός Αιγυπτιολόγος Ray Johnson , που είχε μεταφράσει υπερβολικά αρχαία κείμενα από το Μουσείο των Αρχαιοτήτων στο Κάιρο, τελικά κατάφερε να καταγράψει και μεταφράσει τους δύο αντιτακτούς τοίχους με τους Αιγυπτιακούς χαρακτήρες......οι οποίοι προέρχονται από την Τρίτη Δυναστεία.


Μια Τραγική Ιστορία


Οι βραχώδεις τοίχοι μαρτυρούν την τραγική ιστορία αρχαίων εξερευνητών που ναυάγησαν σε μία παράξενη και εχθρική γη και τον ξαφνικό θάνατο του βασιλικού αρχηγού τους "Εξοχότατος Dies-eb".
Ένα σετ από τρία περιγεγραμμένα ανάγλυφα μαρτυρούν το όνομα "RA-JEDEF" ως ο ανερχόμενος Βασιλιάς του Άνω και Κάτω Νείλου, και υιός του "KHUFU", που στη συνέχεια είναι υιός του Βασιλιά "SNEFERU". Αυτό το γεγονός χρονολογεί την εξερεύνηση αμέσως μετά την βασιλεία του Κhufu (γνωστό στα Ελληνικά ως "Χέοπας",ο διάσημος δημιουργός των Μεγάλων Πυραμίδων), περίπου δηλαδή μεταξύ του 1779 και του 2748 π.Χ. Ο Dies-eb πιθανόν να υπήρξε ένας από τους υιούς του Φαραώ Ra Djedef, που βασίλευσε μετά τον Khufu. Το κείμενο των ιερογλυφικών ήταν εμφανώς γραμμένο σύμφωνα με τις οδηγίες του καπετάνιου του πλοίου ή κάποιου παρόμοιου, με το γωνιακό ιερογλυφικό του τοίχου να αναπαριστά τον τίτλο ενός υψηλά ιστάμενου ή κληρικού. Η γραφή λέει "μιλώντας εκ μέρους της αυτού εξοχότης, του Πρίγκηπα, από αυτό το ερημωμένο μέρος που μας έφερε αυτό το πλοίο". Ο αρχηγός της εξερεύνησης, όπως αναφέρθηκε πριν, περιγράφεται ως ο υιός του Βασιλιά, "Εξοχότατος Djes-eb", που κατέληξε να ταλαιπωρείται μακριά από την πατρίδα του.

Τα ιερογλυφικά αναπαριστούν το ταξίδι του και την τραγική κατάληξη: "Για δύο εποχές ταξίδεψε δυτικά, με δυσκολίες αλλά τα κατάφερε. Πάντα προσευχόμενος, πάντα αισιόδοξος, και αντιμαχόμενος τα έντομα. Αυτός, ο υπηρέτης του Θεού, είπε ο Θεός έφερε τα έντομα….Πήγε σε λόφους και ερήμους, σε άνεμο και βροχή, χωρίς λίμνες κοντά…. Σκοτώθηκε ενώ οδήγησε το Χρυσό Γεράκι σε μία άγνωστη γη, διασχίζοντας βουνά, ερήμους και νερά …." "Αυτός που πέθανε, αναπαύεται εδώ. Είθε να έχει αιώνια ζωή. Ποτέ ξανά δεν θα σταθεί δίπλα στα νερά του Ιερού Μερ"……ΜΕΡ εννοώντας "αγάπη". Υπήρχε ένας τάφρος γύρω από την πυραμίδα που ονομάζονταν "τα νερά του Μερ".

Ο δεύτερος αντιτακτός τοίχος, που αναρτήθηκε πολύ πιο δομημένα, αναλύει περαιτέρω την τραγωδία. Αυτός ο τοίχος ξεκινά με το ιερογλυφικό ενός φιδιού (Heft), με ένα ανάγλυφο σαγονιών (για να δαγκώνουν) και το σύμβολο του "δύο φορές"……Το φίδι δάγκωνε διπλά.

Οι πιστοί του ιερού Κυρίου "KHUFU", του ισχυρού της Κάτω Αιγύπτου, Βασιλιά των Δύο "Adzes", δεν θα επιστρέψουν όλοι. Πρέπει να προχωράμε μπροστά και να μην κοιτάμε πίσω. Όλα οι κόλποι και τα ποτάμια είναι στεγνά. Το πλοίο μας κατεστραμμένο και δεμένο με σχοινιά. Τον θάνατο προκάλεσε ένα φίδι. Δώσαμε αφέψημα αυγού από το ιατρικό κουτί και προσευχηθήκαμε στον ΑΜΕΝ, τον Κρυμμένο, γιατί χτυπήθηκε διπλά". Τελετές ταφής, προσευχές και προετοιμασίες περιγράφονται… "Καταλήξαμε στην πλαϊνή είσοδο του προθαλάμου ,μαζεύοντας πέτρες από γύρω. Στοιχίσαμε τον προθάλαμο με τους Δυτικού Ουρανούς"…Οι τρεις θύρες της αιωνιότητας συνενώθηκαν με το τέρμα του βασιλικού τάφου και σφραγίστηκαν. Τοποθετήσαμε δίπλα του ένα σκάφος, την ιερή προσφορά, αν ξυπνήσει από τον τάφο. Μακριά από το σπίτι βρίσκεται το ιερό σώμα και οι υπόλοιποι."….Η μοναδική 5,000 ετών ιστορία του θανάτου και της ταφής του "Εξοχότατου Djes-eb", ενός από τους υιούς του Φαραώ Ra Djedef.

…Οπτική παρατήρηση του μνημείου καθιστά φανερό ότι τα ιδιαίτερα φθαρμένα ανάγλυφα που εκτέθηκαν στο παράκτιο κλίμα, θα πρέπει να είναι τουλάχιστον χιλιάδων χρόνων έως αιώνων… όταν πρωτοανακαλύφθηκε αυτό το μνημείο ήταν καλυμμένο από πυκνή βλάστηση και γεμάτο θρυψαλισμένους βράχους και με ένα πιο παχύ στρώμα εδάφους. Μία σειρά ανασκαφών από διάφορους ενδιαφερόμενους δεν αποκάλυψαν αντικείμενα ή σώματα αν και εξεζητημένες τεχνικές laser δεν εφαρμόστηκαν…Υπάρχουν σημαντικά γεγονότα που μηνύουν ότι οι αρχαίοι γνώριζαν πολύ καλά την Μεγάλη Νότια Γη. Υπάρχουν παραδόσεις των Σουμέριων και των Μάγια για μία "χαμένη μητέρα γη" στο Ειρηνικό. Η Αυστραλία εμφανίζεται υπό το όνομα "Αντιόχεια" ("Antoecie") στο διάσημο σφαιρικό παγκόσμιο χάρτη του Κράτη από τον Μάλλο. Ακόμη, εμφανίζεται στον Ελληνικό χάρτη του Ερατοσθένη το 239 π.Χ…. Θεωρείται αποδεκτό ότι οι ναυτικοί πολιτισμοί της αρχαιότητας ήταν ικανοί για μακρινά υπερπόντια ταξίδια. Ιδιαίτερα οι πρώτοι Αιγύπτιοι, όπως καταγράφεται στο υπέροχο κείμενο της Γκίζας "Ο Τάφος του Πλοίου". Στη δεκαετία του 1950, ένα 4,500 ετών υπερωκεάνιο ανακαλύφθηκε στα δεξιά της Μεγάλης Πυραμίδας. Το 1991 ένας ολόκληρος στόλος από ακόμη παλιότερα πλοία βρέθηκε θαμμένο στην έρημο της Αβύδου στην Άνω Αίγυπτο. Σύμφωνα με τους Times του Καΐρου, το 1982, οι αρχαιολόγοι που εργάζονταν στο Fayum, κοντά στη Όαση της Σίβα, αποκάλυψαν απομεινάρια από καγκουρό και άλλα Αυστραλιανά μαρσιποφόρα. Και υπάρχει επίσης το παράξενο σύνολο των μπούμεραγκς που ανακαλύφθηκαν από τον Καθηγητή Carter στον τάφο του Τουταγχαμών το 1922…

….


Κίνα εναντίον Guns Ν΄ Roses


Το εξώφυλλο του δίσκου των Αμερικανών Guns Ν΄ Roses «Chinese Democracy», φιλοτεχνημένο από τον κινέζο καλλιτέχνη Σι Λιφένγκ. Σύμφωνα με τις Αρχές της χώρας του, παρουσιάζει τον κινεζικό λαό ως ανήμπορο








Δεκαπέντε χρόνια χρειάστηκαν ώστε τελικώς να κυκλοφορήσει το νέο άλμπουμ του αμερικανικού συγκροτήματος Guns Ν΄ Roses. Και όπως όλα δείχνουν, περίπου το ένα πέμπτο του παγκόσμιου πληθυσμού δεν θα έχει δικαίωμα να το προμηθευθεί, αφού οι κινεζικές αρχές απαγόρευσαν την κυκλοφορία του εξαιτίας του τίτλου του.

Το «Chinese Democracy», σύμφωνα με ανακοίνωση του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος, «αποτελεί την αιχμή του δόρατος για την Κίνα». Οι πρώτες συζητήσεις έγιναν με αφορμή το ομώνυμο τραγούδι του άλμπουμ το οποίο αναφέρεται στην απαγόρευση του κινεζικού συγκροτήματος Falun Gong- και ας αφαιρέθηκε από τα άλμπουμ που προορίζονταν για την αγορά της Κίνας. Επίσης, οι Κινέζοι δεν θα μπορούν πλέον να έχουν επαφή με την επίσημη ιστοσελίδα του χαρντ ροκ συγκροτήματος καθώς οι Αρχές την μπλόκαραν.

Οι στίχοι του τραγουδιού που ξεσήκωσαν αντιδράσεις στην Κίνα αναφέρουν μεταξύ άλλων: «Αν τα θεμέλιά σου τρίζουν,τότε κατηγόρησε τον εαυτό σου». Το εξώφυλλο του άλμπουμ κοσμεί έργο του καλλιτέχνη από το Πεκίνο Σι Λιφένγκ και παρουσιάζει τον κινεζικό λαό ως ανήμπορο, ενώ το συνοδευτικό βιβλιαράκι περιέχει φωτογραφίες του κινεζικού στρατού. Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών Κιν Γκανγκ είπε: «Από όσο ξέρω στους περισσότερους δεν αρέσειγιατί είναι δυνατό και θορυβώδες».

Πηγή: http://www.tovima.gr

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008

Elton John - Sorry Seems To Be The Hardest Word



What have I got to do to make you love me
What have I got to do to make you care
What do I do when lightning strikes me
And I wake to find that you're not there

What do I do to make you want me
What have I got to do to be heard
What do I say when it's all over
And sorry seems to be the hardest word

It's sad, so sad
It's a sad, sad situation
And it's getting more and more absurd
It's sad, so sad
Why can't we talk it over
Oh it seems to me
That sorry seems to be the hardest word

What do I do to make you love me
What have I got to do to be heard
What do I do when lightning strikes me
What have I got to do
What have I got to do
When sorry seems to be the hardest word

Τo φινάλε του αιώνα!!!!!!!!!!

Πόσα πράγματα μπορούν να γίνουν μέσα σε κάτι λιγότερο από δύο δευτερόλεπτα; Η απάντηση είναι πολλά, καθώς οι Μπλέιζερς επικράτησαν των Ρόκετς στην παράταση με 101-99 σε ένα ματς όπου το προβάδισμα άλλαξε χέρια τρεις φορές μέσα σε 1,9’’! Ο Μπράντον Ρόι με σουτ εκτός ισορροπίας από τα έξι μέτρα έδωσε στο Πόρτλαντ την πρωτοπορία με 99-97 1,9’’ πριν το τέλος του έξτρα πενταλέπτου. Οι «ρουκέτες» επανέφεραν την μπάλα και ο Γιάο Μινγκ με καλάθι και φάουλ 0,8’’ πριν τη λήξη έβαλε την ομάδα του μπροστά με 99-100. Ο Ρόι όμως δεν είχε πει την τελευταία του λέξη και με τρίποντο περίπου από τα εννέα μέτρα χάρισε τη δραματική νίκη στην ομάδα του. Οι γηπεδούχοι επικράτησαν του Χιούστον για πρώτη φορά μετά από πέντε αγώνες και περίπου δύο χρόνια, καθώς η τελευταία τους νίκη ήταν στις 20 Δεκεμβρίου του 2006.


Δειτε το φιναλε του αγώνα: